Terras

In de Marktstraat hier ter stede bevindt zich een wijnwinkel met een terras waar je een prima glas wijn kunt nuttigen. Dus geen Heineken-wijn zoals op een doorsnee terras, maar een glas echte wijn; wijn zoals wijn moet zijn. Reclame maken voor die zaak mag niet in dit stukje. Maar reclame maken voor een goed glas wijn weer wel. Bij deze dan…
Toch gaan deze regels niet over wijn, maar over mensen. Over het zitten op een terras. In Nederland momenteel volkssport nummer 1. Deze keer gaat het over kijken naar voorbijgangers en het raden met wie je van doen hebt bij de eerste indruk; hun manier van lopen, hun kleren, hoe ze kijken en te achterhalen tot welke stam ze behoren aan de hand van hun tattoos. Of ze van elkaar houden, of juist niet. Of nog erger, dat ze elkaar onverschillig laten. En al die flarden van gesprekken die langskomen koppelt hij, daar zittend achter z’n glas Riesling, aan elkaar tot een en hetzelfde lange gesprek dat mensen over de jaren heen met elkaar voeren. Waar je goed kunt uitgaan! Wat waar te kopen! Het gemopper over parkeren; en dan vooral het gevecht om een goeie plek en het noodzakelijke muntgeld.
Sommige mensen zijn niet zo snel te plaatsen. Dan helpt de plastic tas die ze bij zich hebben een beetje; de tas van C&A, of het papieren zakje van boekhandel Zwaan en Ter Burg. Maar zou iemand die in C&A-kleren rondloopt dan nooit een boek lezen? En zou iemand die een boek leest nooit een dertien-in-een-dozijn broek aan mogen hebben? En hoe verheffend is het lezen van een boek nou helemaal?
Allemaal vragen waar het eigenlijk veel te warm voor is. Nog maar een kelk besteld; en dan niet ‘een-lekker-wijntje’, maar een Goed-Glas-Wijn.
En onderwijl schrijft hij dit stukje en is hij er zo tevreden over dat hij besluit het straks gelijk door te sturen. Een column die er mogelijk bij minder warm weer niet doorheen gekomen zou zijn, want niet alles is goed genoeg. Maar de hitte doet het kritische vermogen smelten. Altijd maar je best blijven doen, ook bij 30 graden of meer, het valt niet mee.