Ziek

U zult deze rubriek een aantal weken moeten missen. Want wat een paar maanden geleden begon met de opmerking: ‘Dat ziet er minder mooi uit’, eindigt hopelijk op de dag dat deze krant bij u op de mat ligt in een Duits ziekenhuis. Als een man in een witte jas op zo’n quasi luchtige toon meldt dat je lichaam ongehoorzaam is, is het alsof de wereld stopt met draaien. Dit is niet zo, want op de fiets vanaf het MCA richting binnenstad springt het stoplicht bij de kruising met de Kennemerstraatweg gewoon op groen en zet alles en iedereen zich weer in beweging alsof er niets aan de hand is. Nog altijd, als hij er langs rijdt, voelt hij die doffe stemming op dat kruispunt hangen en onwillekeurig vraag hij zich af hoeveel anderen dat ook hebben gehad, die met een ‘slecht-nieuws-gesprek’ nog in de oren daar voor dat stoplicht hebben staan wachten, kijkend naar het gehaaste verkeer dat zich ineens iets minder normaal gedraagt dan op de heenweg. Enfin, dat zijn zo van die mijmeringen…
Toen de eerste klap onder de gordel was verwerkt, ging hij driftig op zoek naar de beste oplossing voor z’n kwaal en hij denkt die te hebben gevonden in een Duitse kliniek waar hij met behulp van de modernste techniek in de vorm van een robot (modern times!) zal worden verlost van deze akelige aandoening.
Goed, het is maar dat u weet waarom hij de komende weken even niets van zich zal laten horen. Tot gauw… and fingers crossed.