Van Toen en nu 12

Nog altijd kon hij zich verbazen over de manier waarop mensen hun geld wisten te verdienen. ‘O ja, aardappelschraapmachines’, herhaalde hij om niet al te onnozel over te komen. Onderwijl bladerde hij in het vergeelde levenswerk van de heer A. Hitler.
‘Hij kocht ze in Duitsland’, legde Marga uit.
‘En als je er toch bent, dan koop je natuurlijk Mein Kampf’.
“‘t Is waar dat-ie erg van Duitsland hield en dan vooral van de mentaliteit daar; alles op orde, punktlich und sauber. Zo was-ie zelf ook’. Ze zocht naar het gezicht van haar opa tussen de foto’s op het antieke bureau.
‘Laten we aan je oma vragen of ze weet dat dit boek hier staat?’, stelde hij voor. ‘Inmiddels is zoiets een collectors item, weet je…’.
‘Neuh…?’, weerde ze af. ‘M’n opa en oma leefden twee gescheiden levens. Vanaf het moment dat m’n oma haar man betrapte met een andere vrouw en vooral ook omdat hij dat charmeursleven niet wilde opgeven sliepen ze zelfs niet meer bij elkaar. Hierboven hadden ze ieder hun eigen slaapkamer’. Ze stond op. ‘Kom maar mee, dan zal ik het je laten zien. Alles is daar nog zoals voordat m’n opa overleed’.
Op de trap naar boven ging ze hem voor. Hij keek naar haar gespierde kuiten die vanuit het duister onder haar rok de ene tree na de andere namen. Hij viel altijd meer op benen dan op borsten. Waar vrienden van hem het altijd over ‘lekkere tieten’ hadden, keek hij meestal om naar een paar mooie benen. ‘Benen, wat heb je daar nou aan’, probeerden ze hem dan om te praten. ‘Die leg je toch opzij…’.
Deze fraaie exemplaren zo vlak voor zijn neus waren benen zoals hij vond dat ze moesten zijn; stevig, niet al te slank en heel licht behaard. Hij wist niet of hij het kon maken, maar hij volgde z’n lust, strekte zijn hand uit en streek over haar prachtig gespierde kuiten en zocht de gladdere binnenkant ervan op. ‘Mooie benen heb je’, zei hij met een begerige zucht.