Punten

Zoals vorige week gemeld, is Jack’s moeder vierennegentig jaar en ook al vierennegentig jaar spaart ze punten. Dat kan helemaal niet, zult u zeggen, want hoe kan een baby nu punten sparen. In dit verhaal kan dat wel. Dat heet een literaire overdrijving, maar zo erg overdreven is het ook weer niet. En nu geen interrupties meer, anders wordt dit verhaal veel te lang en dat mag niet van de krant.
De punten die zijn moeder spaart bij Super De Boer heten Rocks en die kun je dan weer inwisselen bij Blokker om er spullen mee te kopen. Enfin, een tamelijk ingewikkelde manier van boodschappen doen…
De thuishulp van zijn moeder doet meestal de boodschappen, zoals ook de keer waar het hier over gaat en ze het Rocks-pasje vergeten was. “En er waren boodschappen bij waarop je 15 extra punten kon krijgen”, riep zijn moeder verontwaardigd uit.
Jack zat tegenover haar en hoorde het geweeklaag aan. “Een hulp is niet meer wat het vroeger was”, morde ze. “Laatst had ik nota bene een MAN…”
Maar goed, terug naar de punten. Ze had namelijk haar hulp, nu mét het pasje, teruggestuurd naar de supermarkt om haar Rocks alsnog op te halen, maar dat ging mooi niet door. Waarop ze met de bedrijfsleiding belde en ja hoor, die had haar na enig soebatten (wie kan een vrouw van in de negentig iets weigeren?) de punten toegezegd. En dus moest die arme hulp voor de derde keer richting winkel. En nog was het probleem daarmee niet opgelost, want nu waren de extra punten er weer niet bijgeteld. “Vijftien punten te kort… Snap je nou zoiets?”, vinnigde ze tegen Jack.
Nee, die snapte dat ook niet. Die snapte trouwens van dat hele puntengedoe geen jota en zat daar half verbaasd en half gegeneerd tegenover zijn hoogbejaarde moeder. “En toen..?”, vroeg hij bedremmeld.
“Nou, de volgende dag ben ik er zelf heen gegaan om die ontbrekende punten op te halen. En ik heb ze gekregen”, besloot ze, innig tevreden met zichzelf. “Daar heb ik immers recht op…”
“Daar heb je een punt”, moest hij toegeven.