Nostalgie

Bij Jack aan tafel zaten een vrouw en een man, leeftijdgenoten van hem. Nou ja, hij verbeeldt zich dat-ie nog altijd veertig is. Dus laten we voor het gemak zeggen dat ze samen 150 jaar waren.
Het gesprek ging over vroeger en welke zwembaden ze frequenteerden in hun jeugd. Daar was het Overdekte waar Bul van Es de scepter zwaaide en waarvan iedereen aan tafel wist dat-ie in de film ‘Alleman’ van Bert Haanstra figureerde, samen met z’n bulldog. Wat overigens niets afdeed van de herinnering aan zijn schrikbewind.
“En dan had je nog het Zomerbad in De Hout”, riep een van de drie.
“Welke crimineel ooit heeft besloten dat dat moest worden afgebroken…?”, bromden ze.
“En Pesie…”, riep de manlijke Honderdvijftig-jarige. “Daar oefenden we in de liefde…”
Jack dacht aan het Pesie-bad. De hele zomer, nadat hij een ‘abbelement’ had gekregen was hij er te vinden. Het water kwam van een natuurlijke bron die werd afgescheiden van het bad door een met wier begroeide boomstam aan een ketting. Daarachter borrelde het water uit de grond en was het een tikkeltje mysterieus, ook al omdat het verboden was daar te komen.
Het gesprek aan tafel kabbelde voort maar Jack was niet meer echt aanwezig. Hij zwom in het Pesie en het regende. Zelfs op regenachtige dagen, juist dan, was hij er te vinden. Vlak voor z’n neus vielen dikke druppels in het water en hij voelde de regen op z’n kruin. Het water was lauw en hij rook heel veel buitenlucht, iets wat ze tegenwoordig ozon noemen. Het bad was uitgestorven; de schommels verlaten, het grasveld leeg. Drijvend op z’n rug probeerde hij de regendruppels met zijn ogen te vangen.
“…en dan na afloop een zoute lap”, hoorde hij de vrouwelijk Honderdvijftigjarige zeggen: “Daar hadden we een knijper voor meegenomen, die op de punt van die zoute lap gezet werd”.
Jack schrok op uit zijn gemijmer. “Das allemaal voorbij”, zei hij harder dan hij wilde. Hij begon zich ongemakkelijk te voelen bij deze overdosis nostalgie.