Niks

Jack deed niks. Nou ja, hij schreef een ‘stukkie’ maar dat zou ook over niks gaan, nam hij zich voor. Vroeger, voordat hij zo nodig het drukke-baasje moest uithangen, deed hij wel vaker niks. Zittend in een stoel kon hij zomaar tijden glazig voor zich uit staren. En als hem dan gevraagd werd: ?Wat ben je aan het doen?? antwoordde hij: ?Ik zit me lekker te vervelen?. Dat werd niet altijd door iedereen begrepen, maar enfin…
Nu zat hij op een terras; een gehuurd Frans huis in zijn rug en een paradijselijke tuin met bloeiende bloemen aan zijn voeten. Tussen een enorme Larix en een boom van een onbekend merk was een hangmat gespannen. Direkt daarachter stroomde een rivier die, door de regen van de afgelopen dagen, een woeste waterval produceerde en ook een machtig geruis waar je liggend in de hangmat perfect bij kon dagdromen. De temperatuur was aangenaam en vanuit de keuken klonk het kloppen van melk voor de koffie.
Dit is het ware leven, bedacht hij zich. Want hij hoefde niet naar een onontdekt land en ook niet vanuit een hotel-kazerne op een overvol strand te liggen. Hij hoefde godlof niet sportief te doen, geen grenzen te verleggen door met een vlot in wild water te varen, met een elastiek om je enkels van een brug af te duiken of in file te ontpiekeren op het Pieterpad. Ook zijn spirituele kant behoefde geen onderhoud, althans niet door met bomen te praten of door een gezellige cursus Aziatisch-bewegen. En vooral geen workshops voor hem, niet over hoe je moet ademhalen, de tango moet dansen of samen met andere zinzoekers in het diepste binnenste van jezelf moet afdalen. Nee, niets van dat alles. Hij hoopte dat hij zich flink zou vervelen deze vakantie. Dat hij hooguit een potje zou badmintonnen met zijn dochter, die toevallig naast hem aan tafel zat te schrijven in haar dagboek, waarin ze soms maanden overslaat. En hij hoopte ook dat hij een goed restaurant zou treffen in de buurt en dat er een paar uitgelezen Loire-wijnen; een Reuilly, een Quincy of een mooie Menetou Salon zijn pad zou kruisen. En dat hij af en toe een ‘stukkie’ zou schrijven waar hij tevreden over zou zijn en verder NIKS.