Melkpad

In de krant stond laatst een huis te koop voor 1.5 miljoen gulden aan het Melkpad te Zuid Scharwoude. Dit huis had twee badkamers, een L-vormige living en een serre grenzend aan de tuin op het zuiden, twee carports, enz. enz…
Op datzelfde Melkpad werd Jack in 1944 geboren als 4e kind van tuinder Jacobus de Feyter en zijn vrouw Aaltje Ootjers. Jacobus was helemaal vanuit Zeeland overgekomen om in deze contreien werk te vinden en was daarbij tegen zijn Aaltje aangelopen. Als zijn broer en hij hun moeder op de kast wilden jagen en daar was niet zoveel voor nodig, dan zongen ze plagend: ‘Aaltje zat op een paaltje. Het paaltje brak en Aaltje viel met haar gat in de koeienkak’. Later, toen ze in de stad woonden, stond hun moeder erop met Alie aangesproken te worden.
Maar we dwalen af. Op het Melkpad heerste in de jaren die kleine Jack zich herinnert soms Bittere Armoe. Niks L-vormige living en twee carports. In de tuinderij werd des winters vrijwel niks verdiend en door in de zomer overal een potje voor te maken stuurde Aaltje het gezin langs de vorstgrens. Een potje voor kleding, voor brandstof, voor onvoorziene uitgaven, enfin, waar had ze geen potje voor. En als het regende waren er ook potjes om in de keuken de lekkages op te vangen, die elk hun eigen geluid maakten als het water erin drupte. Dat klonk als een treurig liedje. Het lied-van-armoe-en-onvermogen, zullen we maar zeggen.
Wat later in zijn herinnering stonden er in de gang kisten vol met sperziebonen, gebracht door conservenfabriek De Nijs die AFGEHAALD moesten worden. Voor onze jonge lezertjes: ‘afhalen’ betekent dat je eigenhandig de uiteinden van de sperziebonen snijdt met meenemen van de draad op de naad, die er heden ten dage uitgekweekt is. Dan zat het hele gezin -hijzelf als kleintje van vier mocht voor spek-en-bonen meedoen- gezellig(!) rond die berg bonen midden op de tafel. Het hele Melkpad zat, elke familie voor zich, verenigd rond de sperziebonen. Gedeelde smart….
Dat lekkende huis werd volgens Aaltje – ze leeft nog steeds- voor vijf gulden per week gehuurd. Nu staan daar dus huizen van 1.5 miljoen… Maar voor geen 1.5 miljoen gaat hij terug naar het Melkpad en de herinnering aan de treurnis van toen…