Krokodil

Ons mooie Nederland gaat naar de haaien. Of nee, eigenlijk gaat ‘t naar de krokodillen. Die heb je tegenwoordig namelijk in allerlei kleuren. De echte is groen-bruin en woont ver weg, maar dit kikkerlandje is inmiddels de biotoop van een paarse, die van de reclame waarin ons wordt uitgelegd waarom ons landje verstopt raakt door de formulieren. In deze column introduceren we een nieuwe kleur, laten we zeggen blauw. De blauwe krokodil staat voor initiatiefloos functioneren en angsthazerij.
Wat deed zich voor! Een vriend van hem gaat naar de bank en weet zich langs de computerschermen te wurmen om daar iemand van vlees en bloed te spreken, op zich een hele opgaaf. Hij moest daar iets afgeven, maar wilde er graag een kopietje van hebben. Geen nood, er stond toch een kopieerapparaat in de gang. Zij daar heen. Toevallig was dit apparaat van hetzelfde merk en type als ook zijn vriend thuis had staan. De bankemployé legt het papier op de glasplaat en stelt het apparaat in. Maar op de een of andere manier wil het niet lukken en er begint een rood lampje te branden. Waarop zijn vriend zegt: “Geen nood. Als je die linkerknop ingedrukt houdt, functioneert-ie buiten het lampje om en kun je toch gewoon kopieëren. Want ik heb thuis net zo’n apparaat staan”.
“Nee”, zegt de brave bankmedewerkster, “dat mag ik niet doen. Als er iets kapot gaat heb ik het gedaan”.
“Maar hij is toch al kapot”, oppert de vriend.
“Toch mag het niet”, weet de bankvrouw. “Als-ie het niet doet moet ik dit servicenummer bellen dat hier op het deksel geplakt zit”. En ze draait het nummer van het onderhoudsbedrijf. Na het hele carrousel aan mogelijkheden uitgeluisterd te hebben en nog eens een keer lang wachten om opnieuw doorverbonden te worden, krijgt ze uiteindelijk een monteur aan de lijn en die legt haar uit: “Als je de linkerknop ingedrukt houdt, functioneert hij buiten het rode lampje om en kun je voorlopig toch kopieëren”.
Dit land gaat naar de krokodillen. Echt wel!