Halve Heilige 2

“Ja, ze kan goed met geld om gaan”, zei z’n vader dan als hij iets aardig over zijn vrouw wilde zeggen. Dat was een gemeend compliment want in de dagen waar deze column naar verwijst was met-geld-omgaan van groot belang. Zijn vader was een ‘kleine’ tuinder te Langedijk en in de winter waren er geen inkomsten zodat het geld dat s’zomers verdiend werd, moest worden verspreid over het hele jaar. In het licht daarvan was het toch slim van zijn ouwe heer om een vrouw vast te leggen die zich geen knollen voor citroenen liet verkopen.
Als je ze samen ziet op een foto uit die dagen; een knap stel. Hij heeft haar meegenomen uit varen in de koolschuit. Ze staan naast elkaar ergens op een akker tussen de rietschoven, het lege vletje met de kloet vastgestoken in de prut nog half zichtbaar. Ze zijn allebei nog geen twintig jaar oud. Verkleurd licht valt op hun gezichten, zijn moeders gezicht in bewondering opgeheven naar haar verloofde en hij met zijn gedachten waarschijnlijk al in hoger sferen. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Maar het eerste barstje in dat schild van bewondering vond plaats op hun trouwdag, vertelde zijn moeder later. Terwijl het prille paar terugreed na de huwelijksvoltrekking richting fotostudio vond zijn vader het nodig zijn verliefde bruid weer met beide benen op de grond te zetten door in de auto op te merken: “Wij zullen het in de toekomst waarschijnlijk niet op alle punten met elkaar eens zijn”. Dat waren profetische woorden en in een milde toon gezet, maar waarom hij juist die dag en dat uur uitkoos om die waarheid als een koe op haar los te laten blijft onbegrijpelijk. Foute timing, zou je nu zeggen. In iedergeval viel het zijn moeder rauw op haar romantische dak en heeft ze die opmerking nooit vergeten en het hem misschien ook wel nooit vergeven. De toon was gezet.