Droomreizen

De klant uit de vorige column kwam steevast om een Italiaande wijn; een Rubizzo uit Toscane om precies te zijn. Die wijn stond onder een grote landkaart van Italië, met daarop ingekleurd de regionale wijngebieden.

Zeker eenmaal in de week stonden Winkelman en zijn klant, die dan twee flessen Rubizzo – zijn wekelijkse voorraad- al in handen had, te filosoferen voor die kaart. De basis van hun weerkerend gesprek is het per camper bereizen van Italië.

Maar zijn klant verkeerde toen niet in de gelegenheid om lange reizen te maken. ‘Ik wil nog wel, maar mijn vrouw niet meer,’ legde hij uit. ‘Voorheen werden we beperkt door de schooltijden van de kinderen. Maar nu we alle tijd hebben, is ze voor zichzelf begonnen.’ Het klonk als een klacht.

‘Iedereen begint tegenwoordig voor zichzelf,’ mijmerde Winkelman hardop.

Zijn klant keek hem verrast aan. ‘Wat u zegt,’ riep hij uit. Het lijkt wel een epidemie….’ Zijn norse blik verried zijn ongenoegen. ‘In ieder geval, ze is dus voor zichzelf begonnen en kan nu niet te lang bij haar zaak vandaan.’ Hij keek ineens droevig naar de landkaart. ‘Toscane is zo mooi.’ Liefkozend streek hij over het Toscaanse plekje van Italië. ‘Daar hebben we wonderschone wijnen gedronken. En gegeten meneer…, gegeten als nergens anders. We zaten een keer op een terras, achter ons een met klimop begroeid kasteel, voor ons een magnifiek uitzicht over een vallei met cypressen en daarbij een lekkere sappige Rubizzo…’

Weer beaaide hij de kaart.

Hun beider band is nog verstevigd sinds de ontdekking dat ze allebei, oh toeval, dezelfde camper bezaten: een klein type Bedford. Beide auto’s zijn inmiddels overleden.

‘Als die nog eens konden praten,’ verzuchten ze gezamenlijk. En omdat dat niet meer kan, moeten ze het zelf doen. Elke week werd en een stukje toegevoegd aan hun droomreis door Italië. Hoe guurder het weer, hoe hartstochtelijker hun betoog.