Oude vriendin

Voordat Winkelman zaterdags zijn winkel opent doet hij even snel boodschappen op de markt; z’n wekelijkse rituele gangetje. Het is vreemd, maar altijd als hij een poosje de stad uit geweest is, moet hij bij eerste gelegenenheid even ‘over de markt’ om zich weer helemaal thuis te voelen. Elke gek z’n gebrek.
Zich aldus begevend in de richting van de Gedempte Nieuwesloot liep Wijnman in de Magdalenenstraat een oude vriendin achterop. Ze merkte hem niet op en pardoes stak hij zijn arm door de hare. Even schrok ze op uit haar peinzen en toen herkende ze hem, lachte en trok zijn arm innig ten zich aan. Ze paste haar tred aan en zo liepen ze getweeën verder alsof ze dat al jaren zo deden.
‘Sinds wanneer draag jij een bril,’ ondervroeg Winkelman haar.
‘Sinds ik niet meer zo goed kan zien,’ zei ze terug.
‘Hè ja,’ bromde Winkelman, ‘en sinds wanneer is dat dan? IK w§il alles van je weten. Ik heb je zolang niet gezien.’
‘Sinds een maand of twee,’ rekende ze terug.
‘En, wat is de laatste roddel?
Ze dacht diep na. ‘Ik zou het niet weten. Ik word totaal opgeslokt door mijn gezin. Ik kom haast nergens meer’
‘Die bril staat je best wel kek,’ ging Wijnman verder. Hij had met haar te doen. Vroeger was voor geen zee te hoog voor haar.
Nog steeds stevig gearmd sloegen ze aan het eind van het straatje rechtsaf en bleek dat ze allebeid naar de marktbakker moesten. Ik kom straks even bij je langs voor wijn,’ beloofde Oude Vriendin. ‘Wat later op de dag, zodra ik mijn handen vrij heb.
Inderdaad trof hij hij later die dag .weer Ze koos voor een savignon blanc uit Nieuw Zeeland.
Die had hij openstaan om te promoten. Ze zaten nu aan de tafel-der-gesprekken, maar het
was alsof ze alle kruit hadden verschoten in hun ontmoeting op straat. Nu ging het ging nog alleen over de inhoud van hun glazen.
‘Wat Granny Smith proef ik,’ zei ze bij het eerste nipje.
…’ Dat proef je goed’ antwoordde hij. Het kenmerk van sauvignon blanc is Granny Smith.
Ze keek hem gevleid aan en bestelde een doosje van zes. ‘MMNnn. Lekker’, zei ze bij de laatste slok. Ze vond elke wijn lekker, maakte niet uit wat die haar bood.
Ging het maar altijd zo vlot, dacht Wijnman, terwijl hij de bestelling verzamelde.