lekkerwerken.nl

Wat hemzelf betreft, gaat er niets boven een gewone dag met modern Nederlands weer; uit de grijze soep boven de stad valt af en toe een bui. Onbestendig trekt die grijze massa vervolgens open en laat ineens een zonnestraal door. De eerste werkdag van het nieuwe jaar is zo’n dag. Als hij opstaat en naar buiten kijkt schijnt er vers licht over de dorre planten op het terras. Hoewel, hier en daar ontwaart hij een pril knopje aan de verwaaide takken van de kamperfoelie. Ergens fluit een vogel. Alles buiten lijkt nieuw, alleen de restanten van de vuurwerkpijlen die op het terras terecht gekomen zijn herinneren nog aan het oude jaar. Vandaag weer lekker aan het werk, bedenkt hij zich aankledend. Hij heeft er heel lang voor geijverd -soms was ‘t afzien- maar tussen wat hij Doet en wie hij Is zit geen licht meer. Dat is lastig uit te leggen aan mensen die zich in de ene vakantie alweer verheugen op de volgende en hij gaat het ook niet proberen…
Dit is wat er vandaag zoal gedaan moet worden:
* Lege flessen van alle overheerlijke wijnen.
afvoeren naar de glasbak.
* Kerstspullen opruimen.
* Ordners aanschaffen voor de boekhouding ’07
* Niet vergeten dit stukje te schrijven.
* Plannen maken om z’n nieuwe vinding
‘in-de-markt-te-zetten’. (Daarover volgende week meer!)
* Plannen maken om het vorige punt zo effectief
mogelijk uit te voeren.
* Afspraak maken met z’n zoon om een biertje te
gaan drinken.
De vogel buiten is het in de bol geslagen door de veel te hoge temperaturen en kwinkeleert er lustig op los. Nu eerst een kopje koffie met het dagelijkse nieuws, is het ritueel. Echt lollig is dat nieuws nooit. Een nieuwe oorlog staat op uitbreken. Ergens, liefst ver weg, zal ongetwijfeld weer een catastrofe hebben plaatsgevonden, waarbij we al onze emoties uitdrukken in dorre getallen; het aantal doden en het bedrag in munten aan hulpgeld.
Als hij beneden de krant opslaat en zich probeert in te leven in al dat gedrukte verdriet, bedenkt hij zich hoeveel mensen er vandaag graag aan het werk waren gegaan en dat nu door al die rampspoed niet kunnen en ook hoeveel er elders zijn die het wel kunnen maar niet echt willen en dan voelt hij zich een bofkont. Hij legt de krant met alle rottigheid naast zich neer en besluit meteen aan de slag te gaan. Allee, er tegenaan. Lekker werken, zolang het kan.