Typisch Nederlands

Samen met mijn taalmaat worstelen wij ons door het boekje ‘Typisch Nederlands’ om hem op de hoogte te brengen van de verschillen in gewoontes en tradities van andere landen, zoals in de politiek, softdrugs, euthanasie, prostitutie en het homohuwelijk. Het boekje is uit 2011 en op sommige onderwerpen zijn we ondertussen ingehaald door andere landen om ons heen. Het homohuwelijk kent inmiddels meer supporters elders en wat betreft de softdrugs is Canada inmiddels verder In de ontwikkelingen dienaangaande.
Ook ons koningshuis komt veelvuldig langs. Niet dat ik zelf veel heb met dit sprookje, maar goed. Het Wilhelmus wordt genoemd en op Prinsjesdag is het de dag van de hoedjes, vertelt het boekje. De koningin (toen nog) draagt op die dag een hoed in plaats van een kroon. Ook steeds meer dames uit de regering zetten een hoed op, de ene nog opvallender dan de andere.
Ook delen nieuwkomers hun ervaring op de bladzijden die voor ons liggen. Zo verhaalt de Turkse mevrouw Neriman van haar feestdag:
‘Mijn eerste koninginnedag vierde ik in de stad met een vriendin. Ik zag een kraampje met flesjes oranje limonade. Ik pakte er een om een slok te nemen. Toen waarschuwde mijn vriendin dat we daarvoor moesten betalen. Ik dacht dat het gratis was. Een cadeau van de koningin, ze is toch jarig. Waarom deelt ze dan niets uit? Als er iets te vieren valt in Turkije geven de rijken spullen en geld weg aan de armen. Maar Nederlanders gaan juist geld verdienen op straat. Dat had ik nog nooit gezien.’
Tussen de molens, klompen en tulpen, onze deltawerken en de gezelligheid, wordt ook onze botheid genoemd. Daar zegt Mayumi over:
‘Nederlanders zijn heel direct. Als je in Japan iemand voor het eerst ontmoet, stel je niet te veel vragen. Japanners zijn heel beleefd. Nederlanders vragen juist heel veel. Dat verbaasde me.’
Noot van de schrijver: overigens is die beleefdheid van de Japanners niet op elk vlak aanwezig. Maar goed, Japan is ver weg en daar heeft hij dus andere informatie over. Minder beleefd, zeg maar…
Maar wat dit simpele boekje aangaat wordt ons een spiegel voorgehouden. Een nieuwkomer in Nederland ontmoet al gauw onze botheid. Nederlanders kunnen harde grappen maken. En als ze boos zijn, laten ze dat merken. Ze scheppen ook graag op, zeggen duidelijk wat ze willen. Veelal moeten ze zich bewijzen.
Dat komt misschien omdat Nederland zo klein en onbelangrijk is. Dus moeten ze schreeuwen om gezien te worden.
Dit alles volgens ons boekje waaruit we leren hoe Nederland in elkaar zit.

Jack de Feyter
www.nul72.nl