Taal

Sommige zinnen kunnen heel lang onder je schedeldak blijven wonen. Niet altijd beseft degene die ze uitspreekt of opschrijft hoeveel impact die woorden hebben. Blijkbaar komen ze op het juiste moment binnen, want misschien zijn ze ook wel eerder aan je gericht, maar toen was je er nog niet aan toe.
De laatste zinnen die bij Jack zijn blijven hangen en waar hij nu al een poosje op loopt te kauwen komen voor in een gedicht van W.H. Auden dat hij tegenkwam in een tijdschrift:

If equal affection cannot be/
let the more loving one/
be me

Wat een mooie gedachte en wat een inspirerende zinnen. Als je ze leest krijgt je meteen zin om alle kleinhartigheid overboord te zetten. Het gedicht van Auden gaat over de sterren, maar vertaald naar het leven op onze planeet klinkt het ongeveer zo:
Als liefde niet gelijk kan zijn/
laat mij de grootste gever zijn.
En zo is het maar net. Dus weg met die verongelijkte weegschaal waarop we ook het laatste onsje van wat een ander ons tekort doet afwegen.
Aangestoken door alle brandende kaarsen om hem heen kreeg hij ineens het idee om via deze regels een stichtelijk woordje op u los te laten. Sorry. Hopelijk blijft het voor altijd bij deze ene vingerwijzing, want wie veel voorzegt moet veel verantwoorden. Rest de vraag: laten we ons nog stichten of glijden die mooie Engelse zinnen gewoon bij onze kouwe kleren af als het zoveelste goede voornemen? Hoe dan ook: Een ruimhartig Nieuwjaar toegewenst aan iedereen die dit leest!

Back To Top