Nog altijd niks (slot)

Jack doet nog altijd niks. Zelfs voor een goede wijn hoeft hij nauwelijks van zijn plaats te komen. Hij krijgt n.l. een flesje van de eigenaar van het vakantiehuis.
Ze staan buiten op het erf als twee Franse buurtjes te lullen over niks en nog wat. Het onderwerp wijn komt even ter sprake en als hij zich geïnteresseerd toont, wordt hij meegetroond naar een soort bovengrondse kelder, uitgehouwen in de rotswand, op nog geen tien stappen tegenover hun voordeur. In het schemerdonker staat een wandje wijn in simpele ijzeren rekjes. Zo hier en daar wordt een fles uit het wandje getrokken en besproken, totdat hij een Haut Medoc in zijn handen houdt. ?C’est de notre château?, zegt de buurman droog.
?Votre château…??, herhaalt Jack dommig. En dan krijgt hij te horen dat de eigenaar van hun prachtige vakantie-gite z’n werkzame dagen slijt bij een verzekeringsmaatschappij. Elke maandagochtend rijdt hij 250 kilometer richting Niort en blijft dan weg tot vrijdagavond. Deze maatschappij heeft zijn geld belegd in een Château en vandaar dus: ‘notre château’. ?Hier, neem maar mee?, wordt hem aangeboden.
En dan ‘s avonds, als hij een vuurtje stookt om wat lamsvlees te roosteren, staat de fles al een uurtje open en smaakt ze precies zoals hij zich dat voorstelt; een neus van zwarte bessen, vriendelijk op de tong en oprecht ondersteund door zachte tannines. Een rijk glas wijn dat zich prima laat combineren met het lamsvlees. Later geniet hij nog even na van deze smulwijn op zijn favoriete plekje bij de rivier. Nu schijnt de late avondzon vol op het water en valt er zelfs licht onder de treurwilg zodat de rivier daardoor veel breder lijkt en allerlei kleuren groen lichten op; van de vijgeboom, van de cypres en van het berkenbosje. Gelukkig zijn er nog voldoende van deze plekjes en ook van dit soort wijnen, komt het in hem op. Hij denkt erover om een aantal flessen te bestellen. Maar dat kan altijd nog. Eerst neemt hij er nog eentje mee naar huis, wijs geworden door ervaring. Want ze doet het weliswaar goed onder de zorgeloze vakantiehemel van de Loire, maar doet ze het ook goed onder het bedompte wolkendek in het vaderland waar beslommeringen de smaakpapillen te vaak beteugelen?