Inburgeren

Laatst sprak hij de eigenaar van een Alkmaars bedrijf waar veel jongeren werken, ook jongeren van allochtone komaf. Het is een technisch bedrijf dus die jongeren zijn dan nog altijd overwegend jongens. De wereld verandert maar langzaam.
‘Al die jongens zijn in alles precies hetzelfde’, wist de eigenaar van het bedrijf te vertellen, ‘ongeacht hun kleur of achtergrond’. Hij keek Jack aan als om steun te zoeken voor die bewering, maar die zei niks terug omdat-ie niet wist welke kant het gesprek op zou gaan. ‘Behalve als het om meiden gaat’, vervolgde de eigenaar. ‘Over meiden denken allochtone jongens heel anders dan Nederlandse jongens’. Zijn woorden bleven tussen hen in hangen als mist die niet wou optrekken. ‘Allochtone jongens minachten Nederlandse meisjes. Ze gebruiken ze om ervaring in de liefde op te doen en uiteindelijk trouwen ze met zo’n achterlijke troela die ze uit het hooggebergte weghalen’.
‘Net als vroeger in ons gelovige landje’, beweerde Jack. ‘In die voorbije tijden oefenden de mannetjes op een ‘snol’, maar de moeder van hun kinderen was steevast een zedige maagd van dezelfde godsdienst’.
Enfin, zo volgde de ene mening de andere op, waarbij er allerlei voorbeelden werden aangehaald om de discussie te verlevigenden. De toon van zijn gesprekspartner was tamelijk neutraal en Jack kon er geen spoor van racistische verontwaardiging in ontdekken. Het was meer een vaststelling van feiten en ervaringen. Zijn ervaringen, dat wel.
Maar nu. Jack’s dochter zit sinds een jaar op een andere school. Haar vorige school was van overwegend blanke snit. Dat kan blijkbaar nog. Haar nieuwe school daarentegen is gemengder van samenstelling dan ooit. Meer dan de helft van de klas draagt namen als Aisja, Mohammed, Rachid, enz.
Zijn dochter heeft het moeilijk gehad het afgelopen jaar. Niet alleen miste ze haar vertrouwde omgeving en de roedel vrienden en vriendinnen waar ze op kon terugvallen. Nee, ze heeft het hele jaar feitelijk moeten integreren en inburgeren.
‘Wat was dan het moeilijkste voor je de afgelopen tijd?’, vroeg Jack haar laatst. Ze zag er moe uit en was teruggevallen in haar oude duim-gewoonte.
‘Dat jongens en meisjes niet zo met elkaar omgaan zoals op mijn oude school’, antwoordde ze.
â??Hoe gaan ze op deze school dan met elkaar om?, vroeg hij door.
‘Helemaal niet’.
Het nieuwe schooljaar is weer begonnen en ach, hij zei het eerder, de wereld verandert maar langzaam, Áls-ie al verandert.